คอร์สที่ผมเรียนเป็นคอร์ส TOEFL ของที่ BB&C ครับ ผมไปเรียนที่สาขาม.เกษตรฯ เรียนวันเสาร์ อาทิตย์ตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึงเที่ยงครับ ก็ทรหดพอดู เรียนครั้งละ 4 ชั่วโมง เป็นวิดีโอ ทั้งห้องมีผมนั่งเรียนอยู่คนเดียวอีกตะหาก ก็อยากบอกว่าน่าเบื่อพอตัวครับ อาจารย์ที่สอนก็เน้นสอนแต่ศัพท์ น่าเบื่อมากๆ หลังจากเรียนไปได้สองครั้งชักอยากได้เงินคืนแล้วแฮะ แต่มันทำไม่ได้หนะสิ ก็ต้องอดทนเรียนต่อไปให้ครบ หวังว่าถึงมันจะน่าเบื่อแต่มันจะมีประโยชน์นะครับ (คงมีอะไรที่เป็นประโยชน์ซึมเข้าหัวไปมั่งแหละ)
วันอาทิตย์ที่ผ่านมาหลังจากเรียนเสร็จผมก็แวะไปเดินอมรพันธุ์มาครับ ก็เป็นคล้ายๆตลาดอยู่ตรงข้ามกับเกษตร แต่ก่อนตอนม.ต้นผมมาเดินที่นี่บ่อยมากเลยครับ เนื่องจากมาเรียนภาษาญี่ปุ่นแถวนี้ บางครั้งตอนนั้นพอสอบกลางภาคหรือปลายภาคเสร็จก็เดินจากโรงเรียนมาเที่ยวมากินข้าวแถวนี้ ก็ไม่ใช่ใกล้ๆหรอกครับ แต่ชอบเดินครับมันให้ความรู้สึกที่ดีเดินไปคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จำได้ว่าตอนผมสอบเอ็นทรานซ์วันสุดท้ายผมก็เดินจากโรงเรียนมาร้าน B2S แถวนี้ด้วย (ถึงตอนม.ปลายผมจะย้ายไปเรียนที่เตรียมฯแต่ที่สอบที่ผมได้ไปสอบคือโรงเรียนตอนม.ต้นของผมครับ)
แถวนี้มีอะไรบ้างหนะเหรอครับ? อืม แต่ก่อนตอนอยู่ม.ต้นแถวนี้มีร้านขายข้าวหน้าไก่ที่อร่อยอยู่ร้านนึงครับ ตอนม.ต้นเคยเดินกับเพื่อนมากินที่นี่วันที่สอบปลายภาคเสร็จ แต่เมื่อหลายปีที่แล้วกลับมาดูรู้สึกว่าจะหายไปแล้วครับ วันอาทิตย์ที่ผ่านมาก็ไม่ได้เดินไปดู แล้วก็มีแผงขายขนมไทยที่มีชื่อ (หมายถึงชื่อดังหนะ) อยู่แผงนึงครับ แต่ก่อนแม่ผมชอบให้ผมซื้อไปให้ทานบ่อยๆ แต่วันที่ไปมันไม่ีเปิด และก็ของกินอีกร้านครับที่เมื่อก่อนเคยมาอุดหนุน ร้านเซ็นทรัลเบเกอรี่ ชื่อร้านก็บอกแล้วว่าขายเซ็นทรัล เอ้ย ไม่ใช่ขายเบเกอรี่ ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าขนมที่นี่อร่อยรึปล่าวแต่ว่าผมชอบกินมะพร้าวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เวลามาแถวนี้ก็เลยมักจะซื้อพายมะพร้าวกินบ่อยๆ วันอาทิตย์ที่ไปนั้นก็แวะร้านนี้ครับก็ซื้อพายมะพร้าว (ไม่พลาดอยู่แล้ว ฮ่าๆ) พายสัปปะรด พายข้าวโพดกลับบ้านไปด้วย แต่ก่อนผมกินแต่พายมะพร้าวเลยไม่รู้ว่าอย่างอื่นรสชาติเป็นไง วันนั้นได้ซื้อไปกินดูก็ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ สงสัยถ้าร้านนี้เลิกขายพายมะพร้าวก็คงอดได้เงินจากผมแน่ๆเลย (ล้อเล่นนะครับ ยังไงก็คงซื้ออย่างอื่นไปฝากแม่กับน้องอยู่ดี)
อีกอย่างที่อยากพูดแถวนี้มีคือร้านหนังสือครับ ตอนผมอยู่ม.ต้นแถวนี้มีร้านดวงกมลที่ใหญ่มากๆอยู่ร้านนึง ตอนนั้นร้านนี้เค้าโฆษณาว่าใหญ่ที่สุดแล้ว ตอนวันเปิดร้านนายกฯก็มาเปิดด้วย แต่ผ่านไปไม่นานก็ปิดไปครับ แย่จังเลย ผมชอบร้านนี้มากๆเลยหละ เคยมาเรียนภาษาญี่ปุ่นแล้วตอนกลับโอ้เอ้อยู่ที่ร้านนี้เป็นชั่วโมงจนแม่เป็นห่วงด้วย แล้วก็มีร้านดอกหญ้าครับ แถวนี้ก็มีร้านดอกหญ้าที่ค่อนข้างใหญ่อยู่ร้านนึงเหมือนกันครับ ซึ่งแน่นอนตอนนี้ก็ปิดไปแล้ว (ปิดไปตอนไหนไม่รู้) ร้านดอกหญ้าร้านนี้ครั้งแรกที่ผมเข้าไปก็รู้สึกอยู่เหมือนกันครับว่าร้านมันเก่าๆ เก่ามากๆ แต่มันก็ยังอยู่ได้นานกว่าร้านดวงกมลนะ ส่วนอีกร้านก็ B2S ครับ เป็นร้านหนังสือบวกเครื่องเขียน (ร้านนี้แหละที่บอกว่าเดินมาตอนวันสอบเอนท์วันสุดท้าย) วันอาทิตย์นั้นก็ตั้งใจจะแวะไปร้านนี้ด้วยแต่ก็ปรากฎว่าปิดไปแล้วเหมือนกันครับ เฮ่อ ทำไมร้านหนังสือแถวนี้มันไม่รุ่งซักร้านเลยแฮะ รุ่งแต่ร้านเกมส์มอมเมาเยาวชน (ฮ่าๆ แอบด่าซะหน่อย)
อืม เขียนไปเขียนมาชักเศร้าแฮะ ไม่รู้จะเศร้าอะไร สงสัยคนเราคงไม่ชอบการเปลี่ยนแปลงแบบที่แก๊นบอกหละมั้ง ก็จะขอจบบล็อกตอนนี้ด้วยประโยคนี้ที่ผมฟังมาแล้วมาดัดแปลงเองละกันนะครับ
สายน้ำไหลกลับเสมอ เวลาเราเผลอคิดถึงมัน
ปล. ที่อมรพันธุ์ยังมีร้านขายของกินอีกหลายร้านนะครับ แต่ผมไม่เคยอุดหนุน ไว้วันไหนเดี๋ยวจะลองไปดูซักที แล้วจะมาเล่าให้ฟังครับ
ร้านหนังสือ "ดอกหญ้า" และ "ดวงกมล" คือ ความทรงจำดีๆครับ
ตอบลบหลายๆครั้งผมก็เสียดาย
แต่คนเราต้องมองอนาคต
อย่างน้อยในวันนี้ ตลาดหนังสือก็มีให้เลือกมากมายกว่าในอดีต หนังสือไร้สาระมาก แต่หนังสือมีสาระก็มากเหมือนกัน
มติชน อมรินทร์ เนชั่น ฯลฯ
555 หนังสือมีมากกว่าเดิม แต่เวลาอ่านกลับมีน้อยลง
ยังไงก็ขออวยพรให้ผ่านพ้นความเศร้าไปได้ครับ