โอรีโอ้

"วันนี้วันอะไร" น้องคนเล็กผมถามขึ้นมาตอนนั่งกินข้าวกลางวันกันอยู่(ประมาณเที่ยง)
"วันเกิดน้อง.." ผมตอบออกไปเล่นๆ เพราะผมจำได้ครับว่าวันนี้ไม่ใช่วันเกิดของคนในบ้านผมแน่ แต่ก็สงสัยว่าวันนี้เป็นวันพิเศษอะไรรึปล่าว ทำไมน้องถึงถามแบบนี้

แล้วคำเรื่องนี้ก็เงียบไปครับ
จนกระทั่ง

ตอนบ่ายโมง นั่งดูหนังสือพิมพ์
"อืม งานหนังสือมีวันที่ 26 เหรอ แล้ววันนี้วันที่เท่าไหร่หละ" แล้วผมก็เงยหน้าดูปฏิทิน
"25 มีนาคม"
...
"เฮ้ย วันนี้มันวันตายของโอรีโอ้นี่" ผมคิดในใจ แล้วก็หันไปพูดกับแม่
"แม่ วันนี้วันตายของโอรีโอ้นี่แม่"
"ก็ใช่หนะสิ ที่น้องถามเมื่อตอนกลางวันก็เรื่องนี้แหละ"
"อ้าว เหรอ" ผมลืมเรื่องที่น้องถามไปซะสนิทแล้วครับ น้องก็ออกไปข้างนอกแล้วด้วย แต่อยากตอบแฮะ ไม่เป็นไรโทรไปหาก็ได้ บอกว่านึกออกแล้วว่าวันนี้วันอะไร
แต่น้องก็ไม่ได้รับสายครับ ไม่เป็นไรเดี๋ยวค่อยตอบตอนเย็นก็ได้

ครับ หมาผมตายไปเมื่อวันนี้ของปีที่แล้วครับ เป็นหมาผสมระหว่างพุดเดิ้ลกับชิสุ ขนดำเกือบทั้งตัวเลยครับ ยกเว้นตรงคอที่มีขนสีขาวแซมขึ้นมานิดหน่อย และก็เพราะลักษณะอย่างนี้แหละมันถึงชื่อโอรีโอ้(ชื่อเล่น โอ้) มันโดนรถชนตายครับ น่าสงสารจริงๆ ยังเด็กอยู่เลยด้วย(2 ขวบ) T_T

ยอมรับเลยครับว่าเป็นความสะเพร่าของบ้านผมเอง ไม่ใช่ความผิดของรถคนนั้นครับ คือบ้านผมเป็นร้านขายของ มันก็เลยเปิดโล่งให้ไอ้โอ้ออกไปวิ่งเล่นได้ ยิ่งช่วงที่มีลูกค้าเข้าร้านนี่ยิ่งไม่มีโอกาสได้สนใจหมาเลยครับ แถมมันก็ชอบออกไปข้างนอกด้วยสิ ก็เลยเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นครับ(ตอนนั้นร้องไห้กันทั้งบ้านเลย(หมายถึงผมกับน้องสาวอีกสามคนนะครับ)) T_T

แล้วด้วยเหตุนี้แม่ผมเลยสั่งห้ามไม่ให้เลี้ยงหมาอีกเด็ดขาด เพราะสภาพบ้านเราไม่อำนวยกับการดูแลหมาเท่าไหร่

มาถึงตอนนี้ก็ยังคิดถึงมันอยู่เรื่อยๆครับ แล้วบ้านผมก็ยังพูดถึงมันอยู่เสมอๆ ตอนเขียนบล็อกเรื่องนี้ก็หลายครั้งครับที่หน้าของมันลอยขึ้นมาในหัว อยากเล่นกับมันอีกจังเลยแฮะ

ไม่รู้จะเขียนอะไรแล้ว

คิดถึงโอรีโอ้อะ