นิสัยที่ผมอยากมี

หลังจากได้อ่านข่าวคุณทักษิณหย่ากับคุณพจมานแล้วผมรู้สึกชื่นชมในตัวอดีตนายกคนนี้จริงๆครับ บางข่าวบอกว่าหย่าเอาเคล็ด (เคล็ดอะไรวะ) แต่บางข่าว (ที่ผม (เลือก) เชื่ีอ) บอกว่าคุณพจมานทนแรงกดดันไม่ไหวที่คุณทักษิณไม่ยอมเลิกเล่นการเมืองเลยต้องการหย่า ครับ แล้วแต่คนจะคิดครับ แต่หลังจากที่อ่านข่าวนี้แล้วผมกลับชอบนิสัยของเค้ามากยิ่งขึ้น

ผมคิดว่าคนที่ประสบความสำเร็จแบบสุดๆ กับคนที่ล้มเหลวแบบสุดๆ มีอย่างหนึ่งที่เหมือนกันครับ นั่นคือ นิสัยที่ไม่ยอมแพ้ แต่สิ่งที่ต่างกันก็คือผลลัพธ์ของการกระทำนั้น คนที่ประสบความสำเร็จเค้าไม่ยอมแพ้ไม่ว่าสถานการณ์จะย่ำแย่แค่ไหน ยังไงก็พยายามต่อไปจนกว่าจะสำเร็จ (หรือไม่ก็ตาย) คนที่ล้มเหลวแบบสุดๆก็เหมือนกันครับ ล้มแล้วก็สู้ แล้วก็ล้ม แล้วก็สู้ แล้วก็ล้ม ... มันต่างกันตรงที่ผลลัพธ์ของความพยายามนั้นไม่เป็นไปตามที่ต้องการก็แค่นั้น ผมเองบอกได้เลยครับว่าถ้าผมเป็นเค้าผมทำแบบนี้ไมไ่ด้แน่นอนครับ คงจะยอมแพ้ไปตั้งนานแล้วก็ได้

แต่ว่ามันโหดร้ายไปหน่อยรึปล่าวนะสำหรับครอบครัวของเค้า อันนี้ก็พูดยากครับ อยากบอกว่าพออ่านข่าวนี้จบแล้วผมนึกถึงไซมึ้งชวยเซาะขึ้นมาเลย สำหรับคนที่ไม่รู้จักไซมึ้งชวยเซาะก็ขออธิบายซะหน่อยครับว่าไซมึ้งชวยเซาะเป็นมือกระบี่ในนิยายของโก้วเล้งที่นักอ่านหลายคนในพันทิปโหวตว่าเป็นมือกระบี่ที่เก่งที่สุดในบรรดามือกระบี่ของโก้วเล้งแล้วครับ ที่เก่งได้ไม่ใช่แค่พรสวรรค์ แต่เป็นเพราะใจรักในกระบี่ครับ

"มีแต่คนที่ยอมตายเพื่อกระบี่ได้เท่านั้น ถึงจะขึ้นสู่จุดสูงสุดของการฝึกกระบี่"

ครับไซมึ้งชวยเซาะยอมได้ทุกอย่างเพื่อกระบี่ ยอมทิ้งลูกทิ้งเมียเพื่อไปฝึกกระบี่ได้ ผมว่าก็มีแต่คนแบบนี้แหละที่สมควรโดนเรียกว่า เทพกระบี่ แต่ก็นั่นแหละ อ่านไปแล้วผมก็สงสารลูกเมียของเค้าจริงๆครับที่โดนทิ้งไป เฮ่อ

หลายๆคนอาจจะคิดว่าไม่เกี่ยวกันหรอกทักษิณกับไซมึ้งชวยเซาะเนี่ย แต่ไม่รู้สิผมรู้สึกว่ามันคล้ายๆกันยังไงก็ไม่รู้แฮะ อยากมีนิสัยไม่ยอมแพ้และเอาจริงเอาจังแบบนี้บ้าง

ปล. หวังว่าที่ทักษิณหย่าเนี่ยคงไม่ใช่เพื่อจะเคลียสถานะแล้วไปแต่งงานกับลิเดียนะไม่งั้นฝ่ายพันธมิตรมีพวกเพิ่มอีกคนแน่ๆ ฮ่าๆ