วันจันทร์ที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2551

เล่นน้ำวันสงกรานต์

สงกรานต์ปีนี้ก็ไม่ได้ไปเที่ยวไหนครับ อยู่กรุงเทพฯเนี่ยแหละ แต่ว่าก็ออกไปเยี่ยมอาม่ามาครับ อยู่ดีๆพ่อก็พาผมกับน้องๆไปกินก๊วยเตี๋ยวเรือรังสิต(ไม่รู้นึกไง ความจริงแม่อยากกินมากแต่พ่อไม่พาไปซะที แล้วสงกรานต์นี้แม่ไปเที่ยวกับป้าๆน้าๆ พ่อก็พาไปกินซะอย่างนั้น -*-) พอกินเสร็จก็แวะซื้อหมูยอไปฝากอาม่าที่บ้านครับ

นอกเรื่องหน่อย ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่มีบุฟเฟ่ท์ก๊วยเตี๋ยวเรือแล้วอะ แย่จัง จำได้ว่าตอนเด็กๆนี่ไปกิน 25 บาท ยังกินไม่คุ้มเลย วันนั้นไปกะว่าจะกินให้คุ้มให้ได้ ปรากฎว่าไม่มีร้านไหนขายแบบบุฟเฟ่ท์แล้วแฮะ :(

พอถึงบ้านอาม่าก็ค่อนข้างประหลาดใจครับ เจอรถของอาๆน้าๆมาจอดกันเต็มเลย บังเอิญทุกคนใจตรงกันมาเยี่ยมอาม่าวันเดียวกันเวลาเดียวกันเลยครับ ประหลาดดี :)

ตอนแรกก็กะว่าคงอยู่ไม่นาน แค่เอาหมูยอมาฝากแล้วนั่งคุยซักพักแล้วก็กลับบ้าน แต่ก็เจอน้องตะวันเล่นสาดน้ำอยู่ครับ(ลูกพี่ลูกน้องผมเอง) เล่นอยู่หน้าบ้าน คอยสาดรถสาดคนที่ผ่านไปผ่านมา ผมก็เลยอยากเล่นบ้าง ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเล่นสาดน้ำกับเค้าหรอกครับ ตอนเด็กๆนี่อยากเล่นมากๆเลย แต่แม่ไม่ค่อยชอบ เลยไม่มีโอกาสได้เล่นซักครั้ง มาปีนี้ได้โอกาสเหมาะเลยคว้าปืนฉีดน้ำ(ของตะวัน)กับขันมาเล่นซะเลย

ก็สนุกดีครับ พึ่งรู้ว่าเค้าเล่นกันอย่างนี้นี่เอง โอ้ สิ่งที่หายไปยี่สิบปี(เว่อไปนิด) ตอนแรกที่ใช้ขันสาดนี่สาดไม่โดนเลยครับ พอสาดรถที่เล็งไว้ออกไปปุ๊บรถมันก็แล่นเลยออกไปแล้วครับ ในที่สุดก็เลยต้องใช้ความรู้ฟิสิกส์ที่เรียนมาช่วยคำนวณความเร็วสัมพัทธ์กับการกะเวลาการสาดน้ำ(ว่าไปนั่น ความจริงก็แค่กะเวลาก่อนรถแล่นมาถึงแค่นั้นแหละ) ก็สาดเค้าบ้างโดนเค้าสาดบ้าง เปียกเล็กน้อยแต่พองาม

อยากบอกว่า สนุกดี

เล่นซักพักพ่อก็พากลับบ้านครับ แล้วก็ถามน้องๆว่าตอนเย็นอยากไปกินข้าวเย็นที่ไหนกัน ก็ได้ข้อสรุปมาว่าเป็นไดโดมอนครับ ว้าว ลาภปากเลยเรา อยากกินพวกหมูกระทะอยู่พอดี 55+
มื้อค่ำวันนั้นกินซะอิ่มแปล้เลย(กินไอติมไปหกลูก o_O) แต่รู้สึกว่ามันแพงไปหน่อยแฮะ เกือบๆคนละ 200 ได้เลย แล้วอาหารก็หมดหลายอย่างมาก (แง่ง แง่ง)

วันนั้นก็เป็นวันที่ดีครับ ค่อยยังชั่วขึ้นมาหน่อย ระดับความเศร้าในวันนั้นตกลงไปประมาณ 2 จุดได้ -*-

3 ความคิดเห็น:

  1. เอาน่ะ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ชาบูชิ

    ว่าแต่น้องตะวันนี่ผู้ ญ หรือ ผู้ ช

    :)

    ตอบลบ
  2. เหอๆ

    ตะวันเป็นผู้ชายครับ ว่าแต่ถามทำไม

    ตอบลบ
  3. อ่านจับความรู้สึกในบทความนี้
    สามารถวิเคราะห์ได้ว่า
    ความเศร้าเหลือค่าเพียง 0 เท่านั้นเอง
    ขอแสดงความยินดีด้วยนะ

    ตอบลบ