โอ้ว! ทันทีเมื่อได้เห็นโทนอันมืดหม่นของหนังเรื่องนี้จากตัวอย่างหนัง ผมก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่า "นี่มันต้องเป็นหนังของทิม เบอร์ตันแน่ๆ" เพราะแค่โทนมืดหม่นของตัวอย่างหนังเรื่องนี้ก็แทบกดดันผมจนแทบหายใจไม่ออก ถ้าไม่ใช่หนังของทิม เบอร์ตันแล้วจะเป็นหนังของใครไปได้
ย่อหน้าข้างบนเป็นไงบ้างครับ เท่มั้ย ซึ่งถ้าจะให้พูดตามความจริงแล้วหลังจากดูตัวอย่างหนังเสร็จ ถ้าไม่ใช่ชื่อผู้กำกับหนังที่โชว์บนจอ ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าทิม เบอร์ตันเป็นคนกำกับ เพียงแต่ว่ารู้สึกมันเท่ดี เวลาเห็นคนที่บอกว่าตัวเองดูตัวอย่างหนังก็รู้ผู้กำกับแล้ว เลยลองบ้าง(แต่ความจริงเป็นแค่เรื่องสมมุตินะครับ ผมไม่ได้โปรขนาดนั้น)
เรื่องสวินนีย์ ทอดด์ฯนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับช่างตัดผมคนนึงในลอนดอนครับ ช่างตัดผมที่มีเมียแสนสวยจนเป็นที่อิจฉาของผู้พิพากษาในเมือง เลยโดนใส่ร้ายและเอาไปขังเป็นเวลาหลายปี เพื่อที่ผู้พิพากษาจะได้ครอบครองเมียของเค้าแทน แต่ไม่สำเร็จ เลยวางแผนเลี้ยงลูกสาวของช่างตัดผมเพื่อเป็นตัวแทนของแม่ จะได้แต่งงานด้วย(อะไรจะขนาดนั้น กว่าลูกสาวเค้าจะโต ตัวเองก็แก่พอดี เฮ่อ -*-) แล้วในที่สุดช่างตัดผมของเราก็สามารถออกมาจากคุกได้ กลับมาใหม่ในนามของ สวินนีย์ ทอดด์ กลับลอนดอนมาเพื่อแก้แค้น แต่ไปๆมาๆไอ้ช่างตัดผมนี่ดันโรคจิตฆ่าคนไม่เลือกหน้าซะได้
โดยส่วนตัวแล้วผมชอบเรื่องแนวแก้แค้นมากเลยครับ เรื่องที่ตัวเอกมีความแค้นแล้วต้องกลับมาแก้แค้น ต้องพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อจะแก้แค้นให้ได้ ตัวเอกแบบนี้ดูเป็นคนมีความมุ่งมั่นดีครับ เป็นตัวเอกแบบที่ผมชอบเลย แต่สำหรับตัวสวินนีย์ ทอดด์นี่ผมเฉยๆครับ เพราะในหนังเองก็ไม่ได้แสดงออกถึงความพยายามของสวินนีย์ ทอดด์เท่าไหร่ แสดงให้เห็นแต่ว่าต้องการฆ่าอย่างเดียวเลย แถมเพื่อแก้แค้นยังหักหลังเพื่อนที่เป็นกะลาสีได้อีกแหนะ(ผมชอบตัวเอกที่ทำทุกอย่างได้เพื่อการแก้แค้น แม้แต่ฆ่าผู้บริสุทธิ์ผมก็รับได้ แต่ไม่ชอบคนที่หักหลังเพื่อน แต่เอาเหอะครับ เห็นแก่ความแค้นของเค้าก็ยังพออภัยให้ได้)
สำหรับตัวละครที่ผมชอบมากที่สุดในเรื่องคือมิสซิสเลิฟเว็ทท์ครับ คนขายพายเนื้อที่รสชาติห่วยที่สุดในลอนดอน แม้จะโหดไปบ้างก็ตาม แต่สำหรับในหนังที่มีแต่การฆ่ากันทั้งเรื่องผมว่าเป็นตัวละครที่น่ารักดีครับ(ไม่นับกะลาสีกับลูกสาวของสวินนีย์ทอดด์นะ) แต่สงสัยอีกเหตุผลนึงที่ผมชอบตัวละครตัวนี้คงเพราะเป็นเธอได้แต่รักเค้าอยู่ข้างเดียวเหมือนผมมั้ง(ฮาฮาาา...ฮาฮ...ฮือฮือออออ จะหัวเราะไหงกลายเป็นร้องไห้ไปได้เนี่ย)
ส่วนที่ผมชอบในหนังเรื่องนี้ที่สุดคือเพลงครับ ผมว่าหลายเพลงในหนังเรื่องนี้เพราะดีครับ และผมยังรู้สึกว่ามันสอดแทรกเข้ากับหนังอย่างลงตัวดี ผมชอบเพลงที่สวินนีย์ ทอดด์ร้องกับมีดโกนของเค้ามากเลยครับ มันเท่ดี แต่น่าเสียดายที่ผมฟังภาษาอังกฤษไม่ค่อยออกซะเท่าไหร่ไม่งั้นคงอินกว่านี้ : )
สุดท้ายสำหรับความรู้สึกหลังจากที่ได้ดูหนังเรื่องนี้จบ ผมค่อนข้างชอบครับ สนุกดี(ถึงแม้เพื่อนหลายๆคนจะบอกว่าเฉยๆก็ตาม) ถ้าคุณไม่ได้เกลี่ยดหนังที่มีฉากฆ่ากันซะเท่าไหร่ ผมว่าหนังเรื่องนี้น่าไปดูครับ แค่ได้ฟังเพลงก็คุ้มแล้ว และสำหรับคุณผู้ชายที่ดูหนังจบ เข้าร้านตัดผมครั้งหน้าอย่าลืมบอกช่างนะครับว่า "แบตตาเลี่ยนอย่างเดียว มีดโกนไม่ต้อง"
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น